Post longa pripensado kaj prokrastado, mi antaŭ monato komencis instrui esperanton. Mi invitas lernantojn al kafejo en centra Londono ĉiun lundan vesperon. La Londona Esperanto-Klubo bonvolis sponsori min per instruiloj: la rektmetoda lernolibro de Stano Marĉek, kaj la kunapartenaj bildokartoj.

Mi firme kredas je organizado per ĥaoso. La realo estas tro komplika por ke mi esperu ke ĝi aranĝiĝos laŭ mia plaĉo. La sola variablo kiun mi povas ŝanĝi estas kion kaj kiom mi donas, sed la rericevaĵojn neniel eblas antaŭvidi. Tre varias la kvanto de lernantoj — iam ok, iam unu, ofte venas novuloj.

Speciale dum la dua fojo el la ĝisnunaj kvar mi konfuziĝis pri la nivelo. Venis kelkaj kiuj jam ĉeestis la unuan lecionon, kaj do jam iom sciis, kaj venis kelkaj novuloj. Mi iel provis adaptiĝi al ambaŭ, kaj rapide trakuris ĉapitrojn unu ĝis kvar — ŝajne ne tiom saĝe, ĉar la cerboj de la lernantoj rapide ekbrulas.

La du lastaj lecionoj pli facile pasis, ĉar venis por lerni nur po unu novulo ☺. Mi ne scias, kien malaperis la aliaj. Certe en Londono ĉiu havas tre malmulte da tempo, kaj estas multaj aliaj priokupindaĵoj; aŭ eble mi simple fortimigis ilin. Mi tamen esperas ke ili amuziĝis, ĉar tio estas mia celo, kaj por ili kaj por mi. Mi ja memoras kiel mi mem lernis esperanton antaŭ multege da jaroj, ke ĝi iĝis por mi ludo kiam mi ekkomprenis kiel multe mi povis jam diri per la pecoj kiujn mi lernis. Ŝajne mi devus pli emfazi tiun aspekton de la lecionoj, kaj mem krei ekzercojn kaj ludojn.

Kiel diris lerta lernanto mia post la unua leciono: "Glaso de vino estas mia amiko". Ja la instruilo de Stano Marĉek estas konstruita laŭ tre pedagogia maniero, enkondukante unu gramatikan elementon post alia, sed en tiu maniero nur post tri aŭ kvar ĉapitroj la lernanto povas diri ion interesan. Ĉi-kaze mi sufloris la vortojn "de" kaj "mia".

Do, nenio povas ŝanceli mian konvinkon daŭrigi eksperimentadon, ludadon kaj amuziĝadon. Mi plu afiŝos ĉi tie kiam mi havos utilan rezulton ☺

(Cetere, ĉu oni vere bezonas tiom da vortoj por priskribi tiajn okazaĵojn? Mi pri la kurso jam verkis sen vortoj.)

Post longa pripensado kaj prokrastado, mi antaŭ monato komencis instrui esperanton…